Uphagenowie wywodzili się z Flandrii. Zaliczani oni byli do jednych z najbogatszych rodzin. W 1775 roku umarł Piotr Uphagen. W spadku pozostawił on znaczny majątek (każde z jego dzieci otrzymało ok. 600 000 talarów). Jan Uphagen, jego syn, urodził się w Gdańsku 9 lutego 1731 roku. Był ławnikiem i rajcą miejskim. Studiował prawo i historię przez trzy lata na Uniwersytecie w Getyngi. Opublikował on dwie prace historyczne. W roku 1775 zakupił kamienicę przy ulicy Długiej 12. Zlecił on w niedługim czasie przebudowę domu. Wystrój domu odzwierciedlił jego zainteresowania. Pracami pokierował Jan Dreyer. Kamienica została przebudowana stosownie do stylu, w jakim budowano w wieku XVIII. Pojawiły się niskie boazerie dekorowane płycinami, na których pojawiały się różne dekoracje malarskie (np. sceny mitologiczne). W amfiladzie saloników bocznego skrzydła pojawiły się akcenty przyrodnicze, a mianowicie obrazy ptaków, owadów i kwiatów. Jego pierwsza żona, Florentyna, zmarła. Poślubił on Abigail Borckmann. Pomagała ona Janowi w gromadzeniu dzieł sztuki. Jan Uphagen zmarł w 1802 roku. Był on człowiekiem bezdzietnym. Przed śmiercią wyraził on jednak chęć, aby utworzono Fundację Rodzinną (Rafsherr Johann Uphagensche Familien Stiftung), która dopilnuje, żeby dom wraz z całym wyposażeniem nie uległy zmianie. Na mocy statutu tej fundacji, spadkobiercą Jana Uphagena został jego młodszy brat Karl Heinrich. W grudniu 1909 roku rodzina Uphagenów podpisała umowę z Magistratem Gdańska o wydzierżawieniu kamienicy na trzydzieści lat. Od roku 1911 kamienica przy ulicy Długiej 12 została udostępniona dla zwiedzających. W roku 1944, w związku z nasilającymi się działaniami wojennymi, zaczęto ewakuować liczne eksponaty. Niestety po zakończeniu wojny, część z nich nigdy już nie powróciła do Domu Uphagena. Od roku 1981 pieczę nad tą kamienicą sprawuje Muzeum Historii Miasta Gdańska. Po zakończeniu prac konserwatorskich, od 07 czerwca 1998 roku, Dom Uphagena został ponownie udostępniony dla turystów.
|
|